1. |
Krygahod
03:38
|
|||
“Между прошлым и будущим вы стоите сейчас,
Между прошлым и будущим неразрывная связь.
Эта связь паутинкою разорваться б могла,
Если б столь не разрывною эта связь не была.”
Now
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Год
Растуць гарады, квітнеюць сады васьміраміды,
Але лёд жуе плоць, крышыць косць, цягне нас,
цягне нас прэч.
Растуць гарады, квітнеюць сады васьміраміды
Але лёд жуе плоць, крышыць косць, вабіць нас
Водар залоз першародных.
У паднаготнай нашай казкі,
Паліэціленавы сорам
І мора зяленага шкла.
Жывы рэзананс разбірае шкілет нашых дзён,
Банкаматы плююцца крывёй і..
Now
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Крыгаход, год,
Маладосць.
Мы на вяршыне піраміды, Васьміраміда.
Мы на вяршыні міру, маладосць.
Мы на вяршыне піраміды, Васьміраміда.
Мы на вяршыні міру, маладосць
Мы на вяршыне піраміды, Васьміраміда.
Мы на вяршыні міру, маладосць.
Мы на вяршыне піраміды, Васьміраміда.
Мы на вяршыні міру, мала..
|
||||
2. |
Zhoutyja Liampy
03:29
|
|||
Мы распадаемся на часткі мазаікi,
Грукаюць колы нашага цеплавоза, ай.
Пад промнямі заходзячага сонца
Злазіць блакітная фарба з вагонаў,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы.
Мы распадаемся на часткі мазаiкі,
Грукаюць колы нашага цеплавоза, ай.
Пад промнямі заходзячага сонца
Злазіць блакітная фарба з вагонаў.
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы.
Мы распадаемся на часткі мазаiкі,
Грукаюць колы нашага цеплавоза, ай.
Пад промнямі заходзячага сонца,
Промнямі заходзячага сонца.
Злазіць блакітная фарба з вагонаў,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы.
Мы распадаемся на часткі мазаiкі,
Мы распадаемся на часткі мазаiкі.
Грукаюць колы нашага цеплавоза, ай.
Маці, таты, дзеці, маці, таты, дзеці засынаюць,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы,
І накаляюцца жоўтыя лямпы.
Маці, таты, дзеці, маці, таты, дзеці, засынаюць.
Грукаюць колы нашага цеплавоза, ай-ай.
Мы распадаемся на часткі мазаiкі..
|
||||
3. |
Mira 44-40
04:24
|
|||
Вам, людзям новага свету,
Прысвечана гэтая песня.
З надзеяй глядзім мы ў неба
І бачым там вашыя светлыя твары і чыстыя сэрцы.
Мы верым, што нашая справа жыве ў стагоддзях.
Згода і мір на зямлі.
Гудуць нашыя струны і прарываюць прастору часу.
Граюць на ветры нашыя сцягі
І штурхаюць маладую кроў наперад.
З кратэра
Вылезла
Лава.
Першабытнай,
8-мі бітнай
Славы.
За кутом
Вуліцы
Міра
Подла
Біла нагамі нас
У жывот..
Вось,
Сцятыя медным звонам
Нашы цяжкія галовы
Падалі ў ногі Нептуну
За выспамі Фіджы.
Сцятыя медным звонам
Нашы цяжкія галовы
Падалі ў ногі Нептуну,
Ныла мутная кафля.
Сцятыя медным звонам
Нашы цяжкія галовы
Падалі ў ногі Нептуну
За выспамі Фіджы..
|
||||
4. |
Tsek Klianovy Sok
03:02
|
|||
Цёк кляновы сок,
Сонца высока,
Сонца высока.
Цёк кляновы сок,
Сонца высока,
Сонца высока.
Цёк кляновы сок,
Карані і кроны распускаюцца, і зноў
Каралі і каралевы хочуць нашу кроў.
Цёк кляновы сок,
Сонца высока,
Сонца высока.
Я захажу ў патаемны пруд.
Я набіраю ў далоні глей.
Сонца высока.
За сценкай нашай трохпакаёўкі
Хто?
Цёк кляновы сок,
Сонца высока,
Сонца высока.
Між халодных ног.
Сонца высока,
Сонца высока.
Пад бясконцы плот
Цёк і цёк,
Цёк і цёк.
На вачах у навасёлаў
Цёк у вадасцёк.
Сонца высока,
Цёк у вадасцёк.
Сонца высока.
Цёк у вадасцёк.
Сонца высока..
|
||||
5. |
Sabaka-Pavadyr
02:54
|
|||
І кожнаму з нас, хаця б на імгненне,
Не так неабходны дотык жывога цяпла.
Я адчуваю твой водар,
Нам замінае гонар, гонар, гонар.
Вымеці смецце з-пад шафы,
Выбей сумневы з канапы.
Запусці рукі пад войлак майго паліто.
Я разламаю маю і тваю клетку грудную.
Нашыя рысі скачуць па заснежаных прасторах.
У нетры лесу, па-за сцяжкі свету.
Я забываю мову, я перагрыз павадок, павадок.
Перагрыз павадок, павадок..
Я адчуваю твой водар,
Нам замінае гонар, гонар, гонар.
Я адчуваю твой водар,
Нам замінае гонар, гонар, гонар.
Нам замінае гонар.
Я адчуваю твой водар,
Нам замінае гонар, твой гонар, твой гонар..
|
||||
6. |
Viasna 2011
03:15
|
|||
Лебедзь
Скруціу сваю доўгую белую
Шыю
У бойках за дэкальтэ тэлевежы.
За панарамай
Чырвонага Неба
Я паслізнуўся ў ванне.
I я скінуў рэзкасць з вачыма.
На чорных вуглях пад вечар
Мір прыгатуе твой сорам.
Хавайся пад мадэрновым Ноевым чоўнам.
Наша вясна ў разліве,
Наша вясна ў разліве.
Хавайся пад RGB парасонам.
Наша вясна засталася навечна
У рэках, азёрах і морах, у крыві, у шчырых слезах.
Наша вясна засталася назаўжды нявіннай дзевай.
У рэках, азёрах і морах, у крыві, у шчырых слёзах
Наша вясна засталася назаўжды нявіннай дзевай.
У рэках, азёрах і морах, у крыві, у шчырых слёзах
Наша вясна засталася назаўжды нявіннай дзевай.
У рэках, азёрах і морах, у крыві, у шчырых слёзах
Наша вясна засталася назаўжды нявіннай дзевай..
|
||||
7. |
Prapan-butan
03:42
|
|||
Ты засынаеш пад крык чырвонага пеўня,
З форткі цячэ блакітны прапан.
Дзірачкі носа гудуць,
Б’ецца тваё дзіцячае сэрца.
Дзірачкі носа гудуць.
З форткі цячэ блакітны прапан,
Дзірачкі носа гудуць.
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным.
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным
Нашыя шыі, складзеныя ў крыжы,
у зімным палацы пылаюць
Яскрава, яскрава.
Дыхай у вуха ментолам, твой подых такі ледзяны,
такі ледзяны.
Захавай на дэсктоп,
Захавай на дэсктоп.
Прапан-бутан, прапала ты, прапаў і я, i я.
Прапан-бутан, прапала ты, прапаў і я, і я.
Прапан-бутан, прапала ты, прапаў і я, і я,
Прапан-бутан, прапала ты, прапаў і я, і я.
Аўрора, Аўрора,
Прапан-бутан, прапала ты прапаў і я, i я
Аўрора, Аўрора
Прапан-бутан, прапала ты, і я.
Прапан-бутан..
|
||||
8. |
Dougachakany Vechar
05:21
|
|||
Доўгачаканы вечар,
Доўгачаканы вечар,
Доўгачаканы вечар,
Доўгачаканы вечар,
Доўгачаканы вечар,
Доўгачаканы ранак.
Кава, навіны, павінны бегчы, слякаць,
бляклы месяц. Сонца, мой працадаўца,
стома.
Бегам дадому з натоўпам, за каркам змярканне,
На дотык, тык-тык, калідор, вячэра, ложак.
Глуха, суха стукаюць нашыя сэрцы.
Слухай, слухай, чаго ж не хапае яшчэ?
Глуха, суха стукаюць нашыя сэрцы.
Слухай, слухай, чаго ж не хапае яшчэ, яшчэ нам?
Ну, не хвалюйся,
Я заліжу твае вочы.
Каб не хварэла больш гэтай рэальнасцю.
Крайнасці вылезлі з нораў уночы,
Плача жалебна твой тамагочы,
Я замерзаю ў тонкай вятроўцы.
Хваля прабегла па целу.
Стогне пабіты Альфа-Рамэо.
Ды, здохні ўжо, нарэшце!
|
||||
9. |
Halva
01:33
|
|||
Прахалодна адношуся я.
Мышы пад нашай падлогай.
Скончылася мыла, стогне мабіла.
З пенай ля рота самотныя нашы бацькі,
Пьяныя нашы браты,
Цяжарныя нашыя сёстры, амінь!
Прахалодна адношуся я.
Крот, перебіты рыдлеўкай у цёплай зямлі.
Хуткія дні, мы едакі безвыніковай халвы.
Прахалодна адношуся я, вы?
Прахалодна адносішся ты.
Прахалодна адношуся я, я.
Нервуемся,
Вяртаемся ў норы спальных раёнаў.
Спяшаемся,
Спяшаемся, ціха злуемся.
Прахалодна адношуся я,
Прахалодна адносішся ты.
Мы застаемся адны.
Нервуемся,
Вяртаемся ў норы спальных раёнаў.
Спяшаемся,
Спяшаемся, ціха злуемся.
Прахалодна адношуся я,
Прахалодна адносішся ты.
Мы застаемся адны,
Мы застаемся адны,
Мы застаемся адны..
|
||||
10. |
Saldatsik
03:27
|
|||
З бетоннай каробкі
Састарэлай маці.
Тры, два, раз.
Голас ягоны зламаўся на згіне
І праваліўся ў вязкае неба.
Беглі насустрач вакзалы Эўропы.
Тала блакітная глыба,
І сохлі фламасцераў джалы.
Ён бачыу пажары і губы чырвоных брыгад.
Вочы кантэмпары арт.
Творы сляпых мастакоў і глухіх мяснікоў.
Яблык, зялёны на смак.
Шчокі сівых паэтэс
Ён цалаваў узасос.
І порах сырэў,
порах сырэў,
порах сырэў.
Алавяны салдацік стаяў на адзінай назе ў халоднай вадзе.
Глядзеў у пунсовае неба
І ведаў сапраўднага Бога.
Алавяны салдацік,
Алавяны салдацік.
I love you, салдацік!
Алавянны салдацік..
|
Streaming and Download help
Usplёsk recommends:
If you like Usplёsk, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp